فاطمه جانم!
همچنان سماق صبر میمکم تا ایشاله غوره ی انتظارم به حلوای وصالت بیانجامد.
و چشم تشنه ام باید عطش را تاب آوردن تا ببیند روی نگارینت به بعد دو نماز و آنگاه سیراب گردد که سرشاری تو بی شک ز رعنایی و معنایی.